Auðvitað má Friðrika gagnrýna það þema sem Þjóðleikhúsið valdi sér að þessu sinni – hinn íslenska leikritavetur. Þegar leikhús byggir vetrardagskrá sína á ákveðnu þema er það beiðni til almennings, gagnrýnenda og blaðamanna um umræðu, beiðni til fólks að taka afstöðu og lýsa skoðun sinni á þemanu. Leikhús sem hefur ekkert þema býður ekki upp á þennan díalóg við gesti sína. Og þegar maður býður upp á umræðu er eðlilegt að fólk sé með og á móti. En því miður finnst mér Friðrika ekki ræða efnislega um málið heldur gleyma sér í gömlum klisjum um leikgerðir vs. ný leikrit.

Verkin á fjölum Þjóðleikhússins fjalla flest um okkur – sem einstaklinga og sem þjóð. Þemað snýst því ekki eingöngu um þá staðreynd að höfundar verkanna séu íslenskir heldur um efni verkanna og hvað þau segja um okkur. Kannski er einmitt mikilvægt á tímum þar sem þjóðernishyggja og þjóðmenning eru algeng hugtök í umræðunni að við horfum í eigin barm og þorum að takast á við okkur sjálf. Það gera stórir höfundar í verkum sínum, það er ástæðan fyrir því að þau verða klassísk og það er ástæðan fyrir því að við í leikhúsinu þurfum að takast á við þau oftar en einu sinni; samfélagið er sífellt að breytast og þar með sýn okkar á persónur líkt og Bjart í sumarhúsum, Fjalla-Eyvind eða Karítas.

Símon Birgisson svarar aðfinnslum Friðriku Benónýs via Heimóttarskapur í Þjóðleikhúsinu « Símon Birgisson.

Þórhildur Þorleifsdóttir leikstjóri vakti máls á þessari hættu á málþingi um hlutverk stofnanaleikhúsa í vor og talaði um „heimóttarskap“ í því sambandi. Þau ummæli fóru ekki vel í alla en Þórhildur ítrekaði í svargrein við mótbárum Völu Höskuldsdóttur á vefritinu Reykvélinni að einangrun íslensks leikhúss leiddi til heimóttarskapar: „Ég notaði orðið heimóttarskapur aftur og aftur…fyrst og fremst til að undirstrika áhyggjur mínar af þeirri einangrun sem íslenskt leikhús býr við. Og sú einangrun er staðreynd.“

Þessi varnaðarorð Þórhildar hafa því miður greinilega ekki skilað sér til ráðamanna í Þjóðleikhúsinu. Ekki einungis eru öll verkin á leikárinu íslensk heldur er aðeins einn leikstjórinn erlendur. Hið ríkisrekna íslenska leikhús vill greinilega frekar efla einangrun sína en opna nýja glugga, sem er ekki vænlegt fyrir framtíð íslenskrar leiklistar.

Friðrika Benónýs skrifar um leikárið via Vísir – Er íslenskt endilega alltaf best?.

Þar með hafa um 220 listamenn, þar af 67 erlend atriði, staðfest komu sína á hátíðina sem fer fram 5. til 9. nóvember víðsvegar um miðborg Reykjavíkur.

Nú fer hver að verða síðastur að tryggja sér miða á hátíðina, en selst hefur upp í byrjun september undanfarin ár og færri komist að en viljað.

via Dagskrá Iceland Airwaves klár – DV.

Næsta verkefni danska leikstjórans Lars von Trier verður þáttaröðin The House That Jack Built. Þættirnir verða á ensku þrátt fyrir að leikarahópurinn komi víðsvegar að úr heiminum.

Framleiðslufyrirtæki Lars Von Trier og Peter Aalbæk Jensen, Zentropa, mun framleiða þættina líkt og allt annað efni sem hefur komið frá leikstjóranum í seinni tíð. ,,Þið hafið aldrei séð svona sjónvarpsþætti og þið munuð aldrei sjá svona þætti aftur,” var haft eftir Jensen.

Trier mun skrifa handritið sjálfur og hefst sú vinna í haust. Áætlað er að tökur hefjist árið 2016.

via Lars von Trier með nýja sjónvarpsþætti – Kvikmyndir.is.

„Ég held að það sem blekkir oft með Laxness er það, að tungumálið er svo fallegt í sjálfu sér. Þessum hluta verksins, þessari fegurð í textanum, er oft ruglað saman við það að sagan í Sjálfstæðu fólki er í rauninni algjörlega hræðileg saga, í ætt við grísku tragedíuna. Það að segja hræðilega sögu í fallegu máli ætti í rauninni að ýta undir hryllinginn og ég held að það sé engin bók Íslandssögunnar sem fólk er tilbúnara til að mistúlka en þetta verk Nóbelsskáldsins,“ segir Þorleifur, kíminn.

via Vísir – Sjálfstætt fólk er algjörlega hræðileg saga.

Vel þekktur egypskur aðgerðasinni og bloggari, Aliaa Magda Elmahdy 23 ára, deildi mynd á Facebooksíðu sinni í gær þar sem hún sést, ásamt annarri konu, hægja sér og hafa tíðir á fána Íslamska ríkisins (ISIS). Báðar konur eru naktar á myndinni. Verknaðurinn er gerður í mótmælaskyni gegn íslamska hryðjuverkahópnum ISIS en samtökin hafa vakið athygli að undanförnu fyrir einstaka grimmd bæði í Írak og Sýrlandi.

via Hægir sér nakin á fána ISIS – DV.

Niðurstöður prófsins voru þær að nokkru munaði að öll níu ára börn á landinu læsu liðugt. Raunar gerði það ekki nema u.þ.b. tuttugasta hvert barn. Og skólakerfið þótti skila á milli 7 og 8% nemenda ólæsum út í lífið. Með ólæsum er verið að meina að börnin gátu ekki tautað sig í gegnum 100 atkvæði á mínútu. Og var þó ekki verið að gera neina kröfu um lesskilning. Börnin þurftu bara að geta lesið hljóðin. Þegar við æðrumst nú yfir börnum sem ekki geta lesið „sér til gagns“ erum við að tala um börn sem mörg hefðu flogið gegnum almenna prófið á sínum tíma.

via Bókaþjóð í bobba « Ragnar Þór Pétursson.

Breski kvikmyndaleikstjórinn Mike Leigh verður heiðursgestur á Alþjóðlegri Kvikmyndahátíð í Reykjavík, RIFF, í september. Nýjasta mynd hans verður sýnd á hátíðinni, en hún fjallar um enska málarann Turner.

Mike Leigh er einn ástælasti kvikmyndaleikstjóri Breta og hefur hlotið fjölda verðlauna á ferlinum. Nú bætist í safnið, en forseti Íslands mun veita honum heiðursverðlaun RIFF fyrir æviframlag sitt til kvikmyndalistarinnar þann 1. október næstkomandi.

via Mike Leigh heiðursgestur á RIFF | RÚV.

Rappsveitin sendi frá sér sitt fyrsta myndband á dögunum við lagið No Love en í myndbandinu má sjá tvo rappara sveitarinnar í einkaþotu, þyrlu og í sérsmíðuðum bíl að kasta fimm þúsund króna seðlum upp í loftið.

„Við erum að vinna í kringum þessa R’n’B- og hiphop-stefnu,“ segir Cody. „Við viljum ekki vera með einhverja eina stefnu, við viljum bara skapa.“

via Vísir – "Við viljum bara skapa“.

„Ólafur Elíasson vill greinilega veita fólki upplifun“ skrifar danski myndlistarmaðurinn Søren Storm Kristensen í Politiken í dag.

Í nýjustu verkum sínum hefur hann gengið svo langt í að hámarka upplifunina – kannski í raun og veru jafn langt og vatnsrennibrautagarðurinn Lalandia … ? Eru það ekki í raun og veru sömu prinsipp sem fylgt er í þessum tveimur upplifunarverkum?Náttúran flutt inn í hús og manni finnst einsog maður sé á staðnum. Maður getur að sjálfsögðu mælt í mót, því í þessu tilfelli er það hið óvænta og fókusinn á „náttúruna“ sem er til umfjöllunar. En er það svo mikilvægt, og hvað er það þá? Er það áhugavert eða fylgir því einhver mikilvæg yrðing?

Via Er Olafur Eliasson finkulturens svar på Lalandia? – Politiken.dk.

„Þetta er tilraun til að koma ljóðum í þessa „one click away“-menningu sem er ráðandi í dag,“ segir ljóðskáldið Birkir Blær Ingólfsson en hans fyrsta ljóðabók, Vísur, kemur út í dag á fréttavef Vísis í samstarfi við forlagið Meðgönguljóð.

„Þetta virkar þannig að fólk getur sótt forrit sem skiptir út athugasemdakerfinu á Vísi fyrir ljóð úr bókinni,“ segir Birkir. „Ljóðin birtast koll af kolli undir fréttum þar til bókin klárast og þá eyðir forritið sér sjálft og kommentakerfið snýr aftur.“

via Vísir – Skiptir út kommentakerfinu fyrir ljóð.

Eg varð strax veik fyrir Steini. Eg get ekki sagt, hvað það var sérstaklega, sem laðaði mig að honum, nema það hafi verið, hvernig hann talaði, bæði röddin og hvernig hann komst að orði. Hugsunarháttur hans var gerólíkur því, sem aðrir tömdu sér. Að kynnast Steini er eini viðburðurinn, sem nokkurntíma hefur komið fyrir mig í þessu lífi. Og síðan er eg gerbreytt. Það, sem gerðist áður, er fyrir mér eins og draumur.

via Ekkja Steins Steinarrs segir frá I : Herðubreið.

Stjórn Smáís, Samtaka myndrétthafa á Íslandi, hefur óskað eftir að félagið verði tekið til gjaldþrotaskipta. Ástæðan er sögð vera brot fyrrverandi framkvæmdastjóra samtakanna, sem stjórnin segir hafa viðgengist í mörg ár.

Samtökin voru stofnuð 1992 til að gæta hagsmuna rétthafa kvikmynda- og sjónvarpsefnis á Íslandi. Að Smáís standa Ríkisútvarpið, 365 miðlar, Skjárinn, sem rekur Skjá einn, Samfélagið, sem rekur Sambíóin og útgáfufyrirtækin Sena og Myndform.

via Vilja lýsa Smáís gjaldþrota | RÚV.

Hér ætla ég ekki að dæma um ágæti verksins, enda hef ég ekki séð það í heild sinni með berum augum og er þess vegna ekki dómbær á það. Heldur ætla ég ekki að tjá mig um eina klisjukenndustu umræðu Íslands um að stuðningur hins opinbera við listir sé peningaeyðsla. Mér er mun frekar hugleikinn rótgróinn misskilningur varðandi myndlistina – að hún þjóni einungis hlutverki sem skraut, að hún sé bara til að fegra umhverfi sitt. Þá á ég ekki við að list eigi alltaf að vera í formi flókinna innsetninga, heldur á ég við að takist henni vel til þá er hlutverk hennar í því að fegra umhverfið oft það sem er áhrifaminnst í fari hennar. Í því ljósi er hægt að setja spurningamerki við það hvort stór útilistaverk séu endilega besta leiðin til að bæta listalíf Breiðholtsins.

via Viðskiptablaðið – Breiðholtið skreytt.

Ég hata Fringe, ég hata Fringe, ég hata Fringe, ég hata Fringe…

Í tvo daga (10. og 11. ágúst) reyni ég að kyngja pirringnum og kæfa öskur (FARIÐ BURT!) á leið minni um borgina. Við kærastinn, staðráðin í því að sjá eitthvað skemmtilegt reynum að  komast hjá því að ákveða neitt og plönum að detta bara um sýningu. Förum út bæði kvöldin á líklega staði en allt sem er í boði lítur annaðhvort hrikalega út, kostar morðfjár eða er búið/ byrjar ekki fyrr en um 23.00. Í stað listrænna upplifanna finnum við kraðak og innilokunarkennd. Í stað spontant ævintýra fulla túrista.

via Enn fleiri dagar: Kolbrún Björt segir frá Edinborgarhátíðinni | REYKVÉLIN.

Árum saman hef ég vitað af leiklistarhátíðunum í Edinborg en aldrei farið enda mikið fyrirtæki. Í ár bar svo óstjórnlega vel í veiði að heimilisvinir fengu hús þar í borg í húsaskiptum á réttum tíma og buðu okkur gistingu sem annars er erfitt að fá í borginni á þeim tíma. Maður spurði sig náttúrlega hvers vegna Edinborgarbúar vildu flýja að heiman á þessum hátíðatíma en eiginlega vissum við svarið um það leyti sem við komum heim.

Því að það gengur ekkert venjulega mikið á þessar vikur í borginni. Íbúafjöldinn tvöfaldast og meðal gestanna eru fjöllistamenn af öllu tagi sem ekki láta sér nægja að sýna í þar til gerðum húsum heldur leika listir sínar á götum úti, hvar sem svolítið rými gefst. Á götunni sem er kölluð Royal Mile er hver hópurinn af öðrum að sýna sig og ekki verður þverfótað fyrir þúsundum ungmenna sem dreifa auglýsingablöðum til vegfarenda.

Silja Aðalsteinsdóttir skrifar um Fringe via Hátíð í Edinborg – skýrsla : TMM.

Borgarbúum býðst að spila tölvuleikinn sígilda Pong á ljósahjálmi Hörpu vikunna 23. til 31. ágúst, frá menningarnótt og til loka Reykjavík Dance Festival. Um er að ræða nýtt listaverk eftir Atla Bollason og Owen Hindley.

Í tilkynningu segir að þetta sé í fyrsta sinn sem Ólafur Elíasson, hönnuður glerhjúps Hörpu, leyfir öðrum listamönnum að eiga við ljósin í hjúpnum.

via Vísir – Pong spilaður á ljósahjálmi Hörpu.

„Sniffer er lánlaus karakter, þjáningarbróðir Ólivers Twist. Var ungur yfirgefinn af foreldrum sínum og eyddi æskuárunum einsamall á götunni í stefnulausri leit að næringu og ást. Hann er klofinn persónuleiki og það veldur honum ómældum erfiðleikum þegar hann reynir að finna sinn stað í tilverunni.“

via Vísir – Sniffer er þjáningarbróðir Ólivers Twist.

Á kaffihúsinu í Tjarnarbíói verður haldið ljóðakvöld þriðjudaginn 12. ágúst kl. 18:30 og eru allir velkomnir.

Markmiðið er að koma saman og hlusta á ljóð, lesa upp ljóð, skrifa ljóð, skiptast á hugmyndum og láta sér líða vel. Míkrafóninn er opinn og geta allir sem vilja tekið þátt.

via Ljóðakvöld í Tjarnabíói – Bókmenntaborgin.

Verkið er byggt upp af vitnisburðum á uppskálduðum réttarhöldum yfir Judith K. Maður hennar leiðir uppreisn gegn friðargæslu Sameinuðu þjóðanna í heimalandi þeirra í Afríku.  Þegar hann er sprengdur í loft upp fellur það í skaut hennar að leiða andspyrnuna. Fjórir nýir leikarar lesa vitnisburðina dag hvern og vita ekki, líkt og áhorfendur, hvað gerist. Þetta er kostur og galli. Dramatík verksins fellur oft flöt vegna látlausra tilburða leikaranna en tilfinning fyrir formlegum réttarhöldum er sterk. Hvað söguna varðar þá er hún ágætlega skrifuð. Það kemur þó alltaf illa við mig þegar hvítir karlmenn frá vesturlöndum segja sögur af ættbálkum Afríku (og því sem þar telst heiður, réttlæti, etc). Það er einnig annkanalegt að vita af hvítum karlmanni skrifandi lýsingar svartrar ungrar þjónustu stúlku af því hvernig diplómatar nauðga henni.

via Dagur 8: Kolbrún Björt segir frá Edinborgarhátíðinni | REYKVÉLIN.